Dat doe ik dus nooit meer.
Voor volk en vaderland spioneren is een crime.
Ik was ergens in Bolivia, of misschien toch al onbedoeld in Peru.
De guerrillastrijders zochten me nog steeds.
Dankzij een medegevangene ben ik onverwachts ontsnapt.
Ik ben hem eeuwig dankbaar, de beste man.
Ik had daar denk ik vier maanden in een of ander luguber kamp gezeten, huivering als ik er aan terug denkt.
Maar goed, ik stond ergens in de middle of nowhere.
Alleen maar jungle om mij heen. Mijn waardigheid was ver te zoeken.
Ik was echt alles kwijt, zelf mijn paspoort en foto’s van de kinderen. Niemand erkende mij. Daar stond ik dan. Radeloos, verloren in niemandsland.
Hoe red ik me hier uit?
Geen idee….
Door hier een vervolg op te schrijven?
Die komt er zeker aan