Het bos was nog verlaten toen Herman zijn rondje met de hond maakte. Hij sliep slecht de laatste tijd en ook vanochtend was hij om vijf uur opgestaan. Plotseling bleef Flip blaffen. Herman was klaarwakker toen hij zag dat er een klein kereltje van ongeveer twintig centimeter lag. Dood. Dat was duidelijk. Uit het struikgewas kamen twee kleine mannetjes met een van takjes gemaakte draagbaar. Ze tilden de dwerg op en wilden hem meenemen. Wat moet dat, wat doen jullie, vroeg Herman hardop. Onze vriend is gevallen en we nemen hem mee voor de begrafenis, antwoordde een van hen. Beide kereltjes draaiden zich om en liepen met de draagbaar weg. Herman verbaasd achterlatend. Bestaan ze dan toch?
Maar dan toch alleen in duingebieden, nietwaar?
Geen idee wat Herman gebruikt heeft maar daar lust ik ook wel iets van…
Bospaddo’s. Leuk stukje.