“Klap!”, zegt een deur. “Klap!, klap, klap!”, reageren drie deuren. We rijden weg. Ik zit met mijn zwager te ouwehoeren om het onvermijdelijke niet te voelen. De rit duurt een uurtje. Ik voel mijn adem stokken. We rijden de parkeergarage in en stappen uit. Een beetje lacherig lopen we naar de automatische deuren. We nemen een lift, maar die weigert. Dan maar een andere lift, we kijken elkaar eens aan. We vinden we waar me moeten zijn: Customs. Ik geef mijn zoon een laatste knuffel en neem afscheid. Hij loopt met zijn vriendin naar binnen. Kijkt niet om. Ik kijk hem na. Hij verdwijnt uit het zicht. Mijn hart zinkt in mijn schoenen.
Misschien zie ik hem volgend jaar weer.
« Mens
Culinair hoogstandje! »
« Mens Culinair hoogstandje! »
Familie
Afscheid
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Defrysk of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
1 reactie
Reageren
« Mens Culinair hoogstandje! »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Hoektand)
Recent
- Tijdens de lunch
- Carnaval
- Theo, Tijl en muziek
- Nieuwe tijd
- Zinggaal
- Geen avondklok voor talkshows
- De meeste honden deugen wél
- Subliem
- Monteverdi’s nalatenschap
- Doe niet zo kattig!
Aan Borsato’s Afscheid nemen bestaat niet heb je verdraaid weinig op zo’n moment.