Ooit kwamen ze bij mijn ouders op bezoek. Mijn neef en zijn vriendin. Zij kwam uit Suriname, ik vond dat heel wijs. Ze kwamen met mijn ouders praten. Steun zoeken, omdat zij niet werd geaccepteerd door zijn ouders. Omdat ze uit Suriname kwam. Je hoorde niet te trouwen met iemand […]

Onze kleinzoons waren in hun leven nog niet verder geweest dan het Drielandenpunt. En dus vlogen hun opa en ik met het drietal (12, 14, 17) naar Bali. Heerlijk om met die mannen alleen te zijn. Onze tijd daar was geweldig. Onze hoofden en harten liepen vol. De terugvlucht begon […]

Hij is echt bijzonder. Hij komt elk weekend even langs. zaterdag én zondag. Eerst wandelt hij naar het graf van zijn vrouw. Daarna komt hij een kopje koffie drinken in ons koffiehuisje op de begraafplaats. Heel vaak neemt hij kersenbonbons mee. Hij vertelt hele verhalen. Over zijn reizen naar Japan […]

Hoe vaak we er geweest zijn, weet ik niet meer. Wel herinner ik me diverse bezoekjes met mijn moeder aan mijn opa en zijn tweede vrouw, die alijd ”tante’ Ans bleef heten. Voor mijn moeder moet het moeilijk zijn geweest. Haar vader bezoeken met haar dochter, vernoemd naar haar jong […]

We scheelden een paar jaar, mijn buurmeisje en ik. Ze was altijd opgewekt, ook al leed ze aan een nare heupziekte. Ze was altijd in de straat blijven wonen waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Nog steeds organiseerde ze één keer per jaar een gezellig avondje met ons, haar oude […]

Ik wilde hen alle vier een ansichtkaart sturen. Ik heb het toch niet gedaan. Het leek me niet echt geschikt, want naar wie moest ik ze sturen? Bovendien: ik had op geen van hen gestemd. Mijn relatie met hen bleef dus ambivalent. Maar toch wilde ik aandacht geven aan deze […]

De ansichtkaart is voorgoed verbonden met het melancholiek gezongen liedje van Wim Sonneveld. De ouderen onder ons kunnen het vast meezingen, of minstens neuriën: “Thuis heb ik nog een ansichtkaart, waarop een kerk, een kar met paard…” Het was het lied waarvan mijn vader altijd tranen in zijn ogen kreeg, […]

Soms kwamen we elkaar tegen. In de kerk, verbouwd tot supermarkt. Nou ja, verbouwd… onze winkelkarretjes hotsten en botsten over de grafstenen. Alles dat in die wagentjes lag, was anders. Zij kochten wit fabrieksbrood, ik volkoren versgebakken brood; zij houdbare melk, ik biologische; zij jonge kaas met cellofaan eromheen, ik […]

Na het plotselinge overlijden van mijn moeder, en kort daarop mijn vader, voelde ik me een tijd sterker dan ooit. Ik regelde van alles, en beleefde die tijd heel bewust, dankbaar voor de mensen die met me meeleefden. Verrassend vond ik vooral dat ik doorging met leven, iets wat ik […]

Schrijven is nogal veranderd. Toen ik het eindverslag van mijn opleiding maakte, deed ik dat op een typemachine. Ik voelde me heel modern. Het was een electrische, die de laatste paar letters (woorden?) op verzoek wiste. In mijn eerste echte baan moest ik in mijn inwerktijd verplicht aan de slag […]