Ze hebben elkaar op een schrijfforum leren kennen. De mooie zinnen van de ander leren waarderen. Al schrijvende nogal wat mooie raakvlakken ontdekt. Raakvlakken die soms raakvlaktes blijken. Boeiende gesprekken gevoerd. Allemaal digitaal. Totdat ze afspreken op Amsterdam Centraal. Een kwartier voordat ze elkaar daadwerkelijk ontmoeten, stuurt hij een berichtje. Met de vraag: ‘Wat als we de eerste anderhalf uur helemaal zwijgend doorbrengen?’ Zij gaat akkoord. Dan vindt de ontmoeting plaats. Lichamen kunnen aan elkaar wennen zonder dat er woorden tussen zitten. De manier van lopen, de geur en de energie van de ander heeft vrij baan. Hoewel allebei woordkunstenaars, is deze zwijgende ontmoeting de meest sprekende kennismaking ooit. Het wezen van de eerste ontmoeting blijkt zinloos het meest zinvol.
@Arjan. Mooi stukje, prachtige slotzin vooral.
@Arjan. Mooi geschreven. Al begrijp ik niet dat je raakvlaktes schrijft; dat geeft mij juist een oppervlakkig gevoel wat je kennelijk niet bedoelt.
gemeenschappelijke raakvlakken – raakvlakken; dit impliceert al gemeenschappelijk en dus is gemeenschappelijk overbodig.
Dankje Han, je hebt gelijk. Aangepast.
@Ewald dankjewel!
@Han, over de raakvlaktes; ik heb het idee dat daar meer diepte in zit. Het voelt als een extra dimensie t.o.v. de raakvlakken.
@Arjan. Dank voor je uitleg.