Urenlang asfalt tussen daar en hier. Nu zit ik hier. Aan een uitbundig gedekte tafel. Hier. Tegenover me zit iemand die ik niet ken. Er is een tafelschikking. Links van mij zit een vreemde. Ik heb mijn blauwe pak aan (het staat me best goed). Ik heb mijn enige stropdas om. Normaal nooit. Ik bewaar hem geknoopt en al in een oude schoenendoos. De kleur rood. Het bestek zilver. Moeizame gesprekken. Echt zilver, kijk maar, hier, 925. Geen goedkoop spul. Hier. Rechts van mij zit een onbekende. Er komen ingewikkelde gerechten op tafel. Ik stop ze in mijn mond, kauw erop en slik ze door. Mijn lichaam zal er poep van maken. Helemaal vanzelf. Was ik maar daar, niet hier.
Bijzonder stukje, Frank. Willen we vaak niet liever daar zijn dan hier? En doe je een stropdas aan? Trek je die aan of doe je die om? Of hang je die voor? Vaak hangen we iedereen maar wat voor, toch? En is 925 nu Sterling zilver? Ach, gaan we niet allemaal voor goud?
Wonderlijk eigenlijk dat het de naam tafelschikking krijgt, terwijl het juist alle schik aan tafel ontneemt. En dat je dan ook naast iemand bent ‘geschikt’ die een kletspraatje maakt over het bestek.
En: wat zou het betekenen als je daar was? Wat zou je doen?
Dank voor jullie reacties.
@Levja: de stropdas; van aan naar om (wat net zo’n reis kan zijn als van daar naar hier).
@Laura: een tafelschikking doet mij altijd aan als een juridisch schikkingsvoorstel, waarbij de rechter een dwingend voorstel doet en de beklaagde en de verdachte elkaar niet kennen maar het spel wel moeten meespelen en aardig voor elkaar moeten zijn. En verder goede vragen, wellicht iets voor een volgend stukje.
Frank, in dit soort situaties doet alcohol het verschil tussen daar en hier meestal vervagen, hoewel dit de volgende dag vaak weer anders wordt ervaren. Kennelijk ben je zonder Bob gekomen, maar heb je zelf gereden.
Het boeiende van dit stukje vind ik dat de reacties een verhaaltje op zich zijn. Ik kan hier bijzonder van genieten en ik zie een aanvullend stukje. Top.
Wegwezen hier, het blauwe pak netjes mee terug. Mooi stukje Frank!
Sterk door de korte zinnen, gedachten. Ik heb het daardoor met de hp te doen.
‘Eat, sleep, digest, repeat.’ Op naar een nieuwe tafel, met vrije stoelkeuze.
Zat je aan tafel bij Vinterberg? Ontroerend en intiem stukje. Ken ik niet zo van jou. ðŸ‘