Mijn cactus heeft nood aan suiker. In zijn naalden zit nog amper suiker en die heeft hij toch echt broodnodig. In de moordende zon staan is nog daaraantoe, maar zonder suiker onmogelijk. Er zit zo weinig suiker in de naalden dat de resterende suiker hard is geworden. Amper doorstroming dus. Daar kan een cactus niet tegen. Ook niet de mijne, al behoorlijk oud en gehard door het leven en veel zon.
Vanochtend deed hij zijn beklag. Het kan zo niet langer doorgaan. Ik sta al bijna vijfenveertig jaar voor jouw raam en nog nooit heb ik de zon zo heet zien en voelen worden. Zet mij maar voortaan onder de kraan. Ik heb het gehad. Wat een vervelend klimaat. Klotezon.
En zo geschiede. Mijn cactus maakt het goed. Staat nu wat dichter bij de verwarming. Anders is de overgang straks weer zo groot als de hete zon weer doorkomt.
De volgende keer dat ik een cactus tegenkom, zal ik hem een snoepje geven.
Als ie echt suiker heeft dan beter een glas cola of sterke grenadine.