De cynische postbode weet dat de spiegel ook vandaag niets zal veranderen. Eigenlijk wilde hij biologieleraar worden en kinderen leren dat ze niets kunnen doen aan hun geboorte maar wel een einde kunnen maken aan de cyclus van ellende die mens zijn is. Maar ja, studeren was geen succes en voor de rest van het verhaal schaamt hij zich nog steeds. Zelfmoord is geen optie want hij is nog banger voor de dood. Dat weet ook zijn moeder die hem zijn lunch aanreikt en belooft dat er vanavond weer gehaktballen op tafel zullen staan. Moedeloos geeft hij haar een droge afscheidszoen en hoopt hij dat als de liftdeur zich opent hij in een gat valt waar geen einde aan komt.
@VictorR. Hefig verhaal. Ben wel benieuwd wat die rest is waar hij zich voor schaamt.
Heftig. Ik hoop dat het geen einde is, maar een mooi begin wordt.