Behoedzaam draag ik je de trap op, er mag je niets gebeuren. Ik bewonder je schoonheid: je bent perfect. Wel duur, maar dat heb ik voor je over.
Je verrijkt mijn huis met je charisma en zorgt voor gezelligheid. Ik kleed je hoogstpersoonlijk aan.
Je veroudert snel, je wordt kaal en je bent uit de tijd geraakt; ik moet van je af, maar ik heb geen zin je te ontkleden. Morgen maar…
Ik ga van je scheiden, ik geef niets meer om je. Respectloos sleep ik je naar het balkon. Ik kijk uit dat er niemand voorbijloopt en hup… daar ga je.
Geen doorstart, de gemeente zorgt voor je crematie. Dag kerstboom, volgend jaar bedrieg ik je met een ander.
