Aan de rand van het zwembad oefent ze haar kunsten. Ze neemt een aanloop, maakt de radslag en belandt soepel in het water. Even later hijst ze zich op de kant en trekt haar top weer naar beneden. Vorig jaar zwom ze nog in een broekje, nu wil ze beslist een bikini aan. Ze is tien en een echte waterrat.
Ze heeft geen enkele weet van het ontstaan van haar kledingstuk. Hoe Louis Réard bijna zeventig jaar geleden een controversieel badpak op de markt bracht, genoemd naar het koraaleiland in de Stille Zuidzee. Ze staat er nooit bij stil dat de lap stof destijds insloeg als een bom.
Binnenkort zal ze, in plaats van haar bovenstukje, haar onbevangenheid kwijt raken.
Nou nee hoor. Ik deed vorige week net zo druk als vroeger in het zwembad. Dit keer in zwempak, want in bikini ging dat ooit inderdaad helemaal mis. Alleen de radslag durf ik niet meer.
Leuk stukje. Het laatste is was kort door de bocht, maar dat komt door de 120 woorden waarin alles moet. Hartje.
Het begin is leuk neergezet, maar ik vind het jammer dat je na de witregel plotseling die uitleg over de herkomst van het woord bikini gaat geven. Ik had het mooier gevonden als je voor het een of het ander gekozen had.
De eerste alinea is mooi en beeldend beschreven. Daar past het tweede deel niet bij, vind ik. Jammer.
Mooi!
Ik deel de mening van Hay.
Ik vind dat de geschiedenisles afbreuk doet aan de sfeer.
@ Lousjekoesje. Gelukkig zijn eruitzonderingen. Ik durf het niet meer, gek doen in het zwembad en capriolen op de badrand. Ben als de dood dat ik onderuit ga
@Marjo, @Hay, @Marlies, @Hilde, dank voor jullie feedback. Graag wil ik wat uitleg geven over mijn tekst. In de eerste alinea heb ik getracht een sfeerbeeld neer te zetten. Onbevangenheid zonder gene. In de tweede alinea heb ik er bewust voor gekozen om deze sfeer om zeep te helpen. Terug naar de realiteit, waarin maar heel weinig onbevangen is. Ik wilde dicht bij de bikini blijven en koos een stuk historie over kledingstuk, verwijzend naar het eiland Bikini waar kort daarvoor een atoombom was getest. De laatste zin vat samen. Hoe naïef en onbevangen ook, zo blijft het niet als ze ouder wordt. Ik begrijp uit jullie reacties dat mijn boodschap niet overgekomen is
Overigens ben ik van mening dat een 120w stukje geen extra uitleg nodig zou moeten hebben. Missie dus niet geslaagd deze week…
@Hekate, dank je!
Oh nee langs de kant ben ik ook als de dood dat ik uitglij. Maar eenmaal in het water spitter spatter spater.
@Karin
Missie niet geslaagd? Dat is maar hoe je het bekijkt. Feedback geven we hier niet voor niets. Vaak kun je daar je stukje in de loop van de week mee verbeteren, als je het tenminste niet op het laatste moment pas plaatst. Mijn eerste versie werd ook niet door iedereen meteen begrepen. Ik heb dus wat aangepast, al heeft dat de kern van mijn stukje (hoop ik) niet aangetast.
@Hay. Ik begrijp je reactie, inderdaad is feedback daar ook voor bestemd. Vaak heb ik stukken tekst aangepast of zelfs helemaal herschreven omdat ik me kon vinden in de feedback als ik het stuk herlas. Dan verbaasde ik me er zelfs over dat ik dat zelf niet geconstateerd had. Nu kies ik er echter voor om dat niet te doen, omdat de tekst voor mezelf op deze manier ‘af’ voelt. Ook al is het niet gelukt dit op de lezer over te brengen. Volgende week weer een nieuwe oefening, toch?
Je hebt groot gelijk. Zo ga ik er zelf ook mee om. Soms moet je kritiek gewoon naast je neer durven leggen.
@Karin, en ik zeg, ik had je eerder gelezen, dat jouw 120w voor mij een soepel lopende tekst is die geen nadere uitleg behoeft in de reactie die je geeft op feedback. Je essentie ligt in een laatste roerende zin. Hartje.
Als 2 lezers zeggen dat ze het niet hebben begrepen, dan wil dat niet zeggen dat niemand het begrijpt.
Ik vind de gedachte van ‘ze heeft er nog geen idee van’ heel mooi. Eigenlijk kun je daar alles in kwijt wat jij wel weet en zij nog niet. Als het maar wel echt waar is.
@Karin, je begint leuk, dan volgt een stuk historie, dat niet helemaal klopt en dan die laatste zin, die ook niet helemaal klopt. Men kan tot op hoge leeftijd een bepaalde mate van onbevangenheid behouden. In je reacties noem je ook ergens naïviteit en sommige mensen raken dat zelfs nooit kwijt.
De bikini sloeg niet in als een bom, integendeel. Geen enkele mannequin wilde ermee de catwalk op, dat werd uiteindelijk gedaan door een naaktdanseres. In veel landen werd het kledingstuk verboden en het Vaticaan noemde het onzedelijk. Het duurde tot de jaren 70 voordat de bikini populair begon te worden.
De ontwerper bedacht de naam bikini, omdat hij hoopte dat het zou inslaan als een bom, zoals op Bikini.
@ Ineke, dank voor je feedback. Ik ben het met je eens dat een aantal mensen ook op oudere leeftijd een bepaalde mate van onbevangenheid en naïviteit behouden. De hp in kwestie is inmiddels 15 en haar onbevangenheid en naïviteit door een aantal nare ervaringen zeker kwijt geraakt. Ik ben op de hoogte van het stuk geschiedenis dat je beschrijft. Zo is mijn inslaan als een bom ook bedoeld, in de definitie van het spreekwoord ‘veel indruk maken, een groot effect hebben’. Het feit dat geen enkele mannequin het lapje stof wilde dragen en het Vaticaan het zelfs verbood, wijst voor mij op grote impact.
@Mili en @Lousjekoesje, dank voor jullie feedback
@Karin, dat waas niet de soort van impact welke de ontwerper op het oog had. Hij wilde er flink mee binnenlopen.
Vooral de laatste zin ontroerd me; hoe kleine meisjes groot worden.
Karin Gene,
Ja mooi concept. Bikini top aan, onbevangenheid uit.
VmetdeVorK.
Dag Karin.
Ik ben het met Hay eens voor wat betreft het ontstaan van de bikini.
Wat ik lezenswaardig vond beginnen, verwordt – zoals wel vaker hier – tot wat ik een google-stukje noem.