Het schip doorklieft de golven. De stuurman voelt het schuim om zijn oren spatten. Hij staat recht overeind op het voordek en speurt naar het fel begeerde doel.
In de onderbuik van het schip bonken de machines op volle kracht. De jonge matrozen zweten uit al hun poriën in het donkere vooronder van de zich voortstuwende glijdende zeereus.
De godin van de zee voelt het schip langzaam komen, zij voelt een dwingende neiging zich over te geven aan de zilte verleiding van het schuim en de stomende adem van de dampende heteluchtmotoren.
Deze boot wil ze beslist niet missen. Ze heeft niet voor niks een kerstcruise in de Cariben geboekt. Nu komen de beloofde hemelse sensaties voor zeegoden en zeegodinnen!
Wat mooi, die dubbele (zee)bodems in dit stukje. Wat een heerlijk alternatieve onderbuik. Er schuilt in deze 120 woorden een opwinding die de titel rechtvaardigt. Een heftig kloppend hartje waard.
@ José,prachtige onderbuik zin.
Je verhaal neemt mij mee en ik voel het schip op en neer gaan op de golven.
José, een zinderend verhaal. Top!
dank voor jullie reacties!!