âGroter kan nietâ zei ze tegen me. Nou, echt wel hoor! Want toen ik een half uur later thuiskwam, zag ik alles zĂł duidelijk voor me, dat ik even moest gaan zitten. Een halve dag om precies te zijn. Ik was ziek! Draaierig, misselijk, overgeven, het was een regelrechte hel! Ik denk: ik ga bellen. Ik bel âr terug en zeg haar recht in dâr gezicht dat ze het mis had! Tjonge, wat zal zĂj op haar neus kijken zeg! Alleen⊠Ik heb het niet gedaan hoor! Later voelde ik me beter⊠Ik denk trouwens dat iederĂ©Ă©n die eerst slecht zag en opeens wel goed ziet, zou bellen. Dus zeg ik alleen: Heel hartelijk dank oogarts! Voor de fantastische bril!
@Michiel Leuk geschreven, de(ze)lezer had aanvankelijk geen idee waar het verhaal heen ging.
Hoi Ineke, Dank voor je reactie. Ja, dat je niet wist waar het in het begin over ging, dat kan ik me voorstellen. Ik heb het expres vaag gehouden om de aap beter uit de mouw te laten komen op het einde.
@Michiel, dat is hier goed gelukt!