Het kan lang duren voordat je het door hebt. Je kunt heel lang denken met de woorden en de beelden die anderen je opleggen, heel lang geloven in hun verhaal en eigenlijk niet in je eigen verhaal.
Als je tot zondebok wordt bestempeld, voel je eerst verwarring, onzekerheid, twijfel. Pas later voel je het diepe verdriet en de woede. ‘Hoe hebben ze het gedurfd?‘ Maar ook: ‘Waarom heb ik het me aan laten doen? Wat was ik een sukkel.’
Het morele gif van discriminatie en liefdeloosheid waarbij mensen in hun waardigheid worden aangetast, is besmettelijk. Het evangelie van de haat kent navolgers, naïevelingen en opportunisten. Wie zwijgt stemt toe. Voor de slachtoffers blijft alleen de pijn. Geen breekijzer helpt daartegen.
Pijnlijk mooi geschreven.
@Jose, een mooi aangrijpend stukje. De laatste zin zou wel wat meer toelichting mogen hebben wat mij betreft.
Ik mis ook de toelichting. Het is een heel algemeen stuk.
Is gewoon een kwestie van smaak hoor, maar ik zou liever een specifiek geval beschreven zien.
dank voor jullie reacties, Inge ik begrijp je opmerking, het is een beetje een beschouwing over discrminatie, geen directe beschrijving. Het is overigens -helaas- wel geheel authentiek