Nooit voelde ze zich thuis. Er was altijd iets dat niet klopte. Omgeven door geheimen werd haar basis mistig. In dat andere land ging het beter, maar daar kon ze geen bestaan opbouwen. De ene helft van haar afkomst wees ze af en de andere helft was niet compleet. Er werd aan haar getrokken, ze was nodig, maar ze blokkeerde vaak en veel. Teveel in het hoofd, te weinig in het hart. Intuïtie bracht ooit de oplossing van het geheim, maar was nu ver verstopt onder de dogma’s van het nu. Ooit zou ze kiezen en gewoonweg gaan, opnieuw een basis bouwend voor haarzelf. Ze wist niet wanneer en waar, maar droomde verder in de nacht, daar was ze thuis.
@Manuela de pijn tussen de regels is schrijnend
Wat kun je het goed verwoorden!
@Manuela, levensecht…
@manuela heel indringend en intrigerend geschreven. Ik zie een heel grote worsteling. Dit zou zo maar de kaft tekst van een supermooi boek kunnen zijn. Je krijgt van mij een hartje, dik verdiend.
~Voelbaar