Men zei dat hij verslaafd was aan alcohol, coke, gokken en seks. Dat vond ik wel stoer. Het was 1987 en ik was druk doende mijzelf te ontdekken. Dat deed ik vaak met behulp van anderen. Beïnvloed door schrijvers en muzikanten probeerde ik te achterhalen wat ik belangrijk vond en vooral ook wat er totaal niet toe deed. En terwijl ik luisterde naar A Momentary Lapse of Reason van Pink Floyd werkte hij met Dirk van Weelden aan zijn Arbeidsvitaminen. Na dat werk verschenen nog meer dan vijfenzestig andere uitgaven van zijn hand, verdomd knap voor iemand met zoveel verslavingen die ook nog eens overleed op de leeftijd van slechts negenenveertig jaar aan de gevolgen van kanker. Martin Bril. Fenomeen.
@unknownSkin; origineel en boeiend, mooi hoe jij jezelf in dit verhaal betrekt.
Dank je Desiree.
Goeie orginele invalshoek. Mooi stukje!
Ervaring helder verwoord. In zijn algemeenheid is de keuze om het thema meteen maar ook als titel voor het stukje te gebruiken niet bijster origineel, nogal truttig, maar als het gaat om een verwijzing naar Martin Bril, dan laat ik die gedachte snel varen.
@UnknownSkin Leuk hoe je hier jezelf in de tijd plaatst. Met Bril.
@Inge: Dank je wel!
@Fons: Geheel mee eens, fijn dat je dat in dit geval door de vingers ziet
@Ineke: Bril leent zich er voor. Mijn tijd.