Ik lees: âGevraagd: verhuizer t. b. v. leegstaand huisâ. Een unheimisch gevoel bekruipt me. Wat is hier aan de hand? Wacht! Er staat een telefoonnummer bijâŠ. Ik bel. Het antwoordapparaat. Dit levert niets op. Plotseling zie ik onderaan, een adres. Na school fiets ik erheen. Het is een flinke rit, met veel wind tegen. Na een uur zie ik het liggen: desolaat in de duinen. Nog nahijgend gooi ik mijn rijwiel in het zand. Het ziet er verlaten uit⊠Ik besluip het huis en bel aan. Geen antwoord. Ik duw tegen de voordeur. Deze geeft krakend mee. âWat moet dat daar?â roept iemand. âDe verhuizer!â antwoord ik. âMooi!â schreeuwt de stem. âMaar je bent te laat, er is hier niemand!â
Recente reacties