Bij het vertimmeren van het kippenhok vraagt Brammetje onverwacht: ‘Pap, hoe oud is de aarde?’
‘Trek het meetlint uit de rolmaat en stel je voor, elke millimeter is honderd jaar, net als opa. Een centimeter geleden zaten we in de Middeleeuwen en twee centimeter terug was het begin van de jaartelling. Snap je?’
Mijn zoon drukt zijn nagel tegen het lijntje van twee centimeter; een halve pink. ‘Jezus, da’s niet lang geleden,’ stelt hij vast – vertaling van tijd in ruimte blijkt voor hem een peulenschil.
‘De mens ontstond ruim 10 meter eerder,’ en ik wijs naar de oude plataan achterin de tuin.’
‘En de aarde?’
‘Dan moet je van Breda naar Rotterdam, een ruime marathon.’
‘Wat is een marathon?’
« Goed zo Fik!
Meesterwerk »
« Goed zo Fik! Meesterwerk »
Cultuur, Fictie
Tijd = ruimte
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Fons Wijers of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
4 reacties
Reageren
« Goed zo Fik! Meesterwerk »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Hoektand)
Recent
- Zinggaal
- Geen avondklok voor talkshows
- De meeste honden deugen wél
- Subliem
- Monteverdi’s nalatenschap
- Doe niet zo kattig!
- Kroontje
- 1064 Ëš Celsius
- Ridder van het laatste woord
- Tand om tand
Een goed verhaal, mooi geschreven en beschreven. Een dialoog schrijven zonder steeds “hij zei”, en “zei ik toen” schrijven is niet altijd even gemakkelijk. Er zit actie in het verhaal, de personen zijn steeds in beweging. Ik zie het geheel zo voor me!
Je ziet het voor je ogen gebeuren. Knap.
Marathons zijn voor Darwinisten!
Zoals zoonlief aan ‘de hand’ wordt meegenomen, neem je ons ook mee. Knap qua uitleg en verhaal. Mooi slot.