Schrijf mee!
« »

Mensen, Natuur

Proceswerk

19 mei 2012 | 93w | Kroko | 7

Ik probeer de dood van mijn lijf af te douchen. Het kroop onder mijn huid en pulseerde rillingen. Vanuit mijn schouders naar mijn onderrug. Ik heb niet gekozen, maar toch gespeeld. Een buik die kampt met de woede tegen de werkelijkheid. Een buik die kampt met de wetenschap dat ieder lichaam een laatste zucht heeft.

De natuurlijke afkeer. Natuurlijk de afkeer. Onbehagen, als een douchegordijn die pardoes aan je door water opgewarmde lichaam blijft kleven. Hij was te jong, echt veel te jong. Hoeveel woorden heeft nu eigenlijk de zin van het leven…?

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Kroko of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

1 reactie

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »