Ik durf niet zo goed te schrijven over vrijheid. Misschien ben ik wat gebonden. Misschien meen ik wel te wéten wat vrijheid is, maar ja, ik heb nooit gevangen gezeten, nooit zoals gisteravond was te zien in kampen. Maar ik ervaar dan wel een gevoel van ontroering bij wat ik zie op de dam of hier in mijn eigen stad. Vrijheid vraagt, denk ik, wel om iets als; ‘er behoedzaam mee omgaan’. Behoedzaam. Wat laat ik toe in mijn hart, wat komt er mijn mond uit. Ik heb zomaar het gevoel dat ik de ander kan knechten als ik -in volle vrijheid, jawel- er maar uitkraam wat in mijn hoofd opkomt. En dat uitkramen gebeurt steeds vaker, lijkt wel.
Recente reacties