Nul komma vijf procent. Elke keer als hij zijn stilletjes snikkende vrouw bekende dacht hij aan die kans. Nul. Bij elke stoot. Komma. Dacht hij. Vijf procent. Eraan. Nadat hij zich na enkele minuten vermoeid van zijn vrouw afrolde, maande hij zijn vrouw het huishouden voort te zetten. Hij begon te rekenen. Nul komma vijf procent. Nul komma vijf maal tweehonderd is honderd procent. Na bijna 18 jaar huwelijk was hij de tweehonderd ruimschoots gepasseerd. Hij had het nauwgezet bijgehouden. En toch bleef Genesis 1:28 uitgerekend voor hem onvervuld. Het kwetste hem dat die walgelijke zondaars kind na kind kregen. Zijn vrouw had er nota bene twee in huis gehaald. Natuurlijk, hij voedt ze op, maar hun bloed blijft goddeloos.
Scherp.
Als @BobdeVisser dit leest, begrijpt hij wellicht waar ik op doelde onder zijn stuk.
Daar kwam de inspiratie inderdaad vandaan
Edit: Overigens klopt het percentage, zoals wel meer van de denkbeelden van de beste man, niet.
Bizar mooi beschreven frustratie!
Het gevaarlijke van dergelijke denkbeelden is, dat het op onderdelen waar kan zijn. Zonder context gaat zo’n facet dan een heel eigen leven leiden.
Meesterlijk overigens dat je hier het woord “bekende” hebt gebruikt.