Ik ben Maria, maar vroeger dacht ik dat ik God was.
Als ik in de kleuterklas met de poppen moest spelen, weende ik altijd. Ze lachen me uit, dacht ik toen.
Ik hield ervan om alleen te zijn, maar niet om niet gezien te worden. Ik kon niet tegen privacy.
In het dagboekje van mijn moeder las ik regelmatig over het goddelijke lichaam van de buurman. Ik werd nieuwsgierig en gluurde door zijn badkamerraam naar binnen. Toen leerde ik dat niet iedereen denkt dat hij God is.
Niet alles was zoals ik dacht dat het was. Nu weet ik dat wel.
Ik ben Maria, zeg maar dag als u me ziet.
Of ave, als u er zo één bent.
Recente reacties