Iedere dag, ieder uur, iedere minuut moest hij kosten berekenen: kosten op papier, kosten voor zijn baas, kosten voor zijn boodschappen en huishouden, enzovoort, enzovoort. En iedere keer als hij gestoord werd tijdens zijn berekeningen moest hij, boos en getergd, opnieuw beginnen met het berekenen van ‘zijn’ kosten.
Uit rancune heeft hij eenieder, niemand uitgezonderd, die hem stoorde ingedeeld en een geniaal plan ontwikkeld om al die mensen als kostenpost af te spiegelen.
En vandaag is het eindelijk zover. De berekeningen zijn klaar. Zijn vermaledijde lastposten zijn in een allesomvattende formule doorberekend en eenieder die het onder ogen krijgt, zal in een oogopslag zien dat er steeds meer van die kostenposten zullen komen, die alleen maar meer zullen gaan kosten.
Excusé, maar de formule ontbreekt in dit stukje. Impulsief dacht ik aan e=mc2 of aan een formule uit Wittgensteins Tractatus logico-philosophicus, maar nee, een formule is de schrijver niet gegeven, laat staan een allesomvattende. Zelf dacht ik aan M=f(ExR), maar dat is wellicht te hoog gegrepen.
Er bestaat geen allesomvattende formule, dus… @Fons Wijers, u grijpt wel heel hoog om mogelijk in de toekomst te beseffen dat er niemand is die iedere dag, ieder uur, iedere minuut, kosten moet berekenen.
De enige logische formule die dan overblijft en van toepassing is op dit triest verhaal zal dan zijn: Niemand x Geen = NIX.
De geschatte kostenpost is derhalve 15,9994 g/mol.