Laborante: “In welke arm willen wij ons prikje?”
Ik: “Uw empathie is overweldigend, maar om ook een naald in uw eigen arm te steken…”.
Röntgenlaborant: “In dit hokje kunnen we ons uitkleden. Wacht maar totdat ik aan de andere kant de kleedkamer opendoe”.
Even later: “We zijn nog niet uitgekleed?”
Ik: “Ik hield me aan uw instrukties, ik zie dat u hetzelfde heeft gedaan”.
Functieanalyste: “De draadjes zitten op hun plek, we kunnen fietsen”.
Ik: “Prima”.
Functieanalyste: “Waar wachten we op?”
Ik: “Totdat u achterop zit”
Gynaecoloog: “We kunnen hier gaan liggen, en vertelt u eens, hoe is het met onze gemeenschap?”
Ik: “Ik wist niet dat wij hier, liggend ons seksleven zouden bespreken. Dokter, u spant vandaag de kroon”.
Groots!
Haha ja en als je ligt te bevallen zegt de verloskundige: goed zo mevrouwtje, we gaan nu persen.
Of zoals mijn wij-zeggende collega die een juichend ‘ja’ als antwoord kreeg van een 80 jarige patiĂ«nt waar ze aan vroeg: “Zullen we nu naar bed gaan?”
Lang strijd gevoerd tegen dit syndoom, lijkt onuitroeibaar. Lekker stukje!;-)
Hoi Sonja, ja precies, dat wij en dan tje.
Gavi, schitterend, dat ja van die 80-jarige!
Levja, wat een mooi compliment, dankjewel.
Stukjes als dit zouden op alle zorg-opleidingen verplicht moeten zijn; zijn we eindelijk van het opa-virus af, krijgen we dit weer.
Heel herkenbaar. Wat ik er nog aan toe wil voegen is de hand die vaak op je schouder gelegd wordt door de spreker. Alsof je kleiner gemaakt moet worden of zo. Brr.
@Bertie in geef oom agent in wording dan ook maar meteen die extra aandacht.
Noofje, dat klopt, zo gaat het vaak.
@ Carel, haha, ook zo een.
Er zijn wel meer van dergelijke en ergerlijke maniertjes maar je wordt wel lyrisch van