‘Mensen de hoogste tijd!’ brult Brutus. Hij maakt een gespannen indruk. Zo-even heeft hij een dronken man eruit gezet, omdat-ie naar pis stonk en vrouwen lastig viel. Met gedempte stem zei hij tegen die man: ‘Eruit, viezerik.’
Brutus is geen beest, ondanks zijn imposante uiterlijk. Hij is zeker twee meter lang, heeft een stierennek, een muur van een rug. Maar zijn ogen; lijken wel zeehondenogen. Je wilt hem niet kwaad maken, je wilt hem doodknuffelen.
De blonde dame die achter Brutus staat, vraagt hem: ‘Hoe hoog is tijd?’ Een rake klap die hij niet zag aankomen. Een stilte valt. Dan ontspant zijn gezicht. Hij draait zich om en tilt de dame op, een popje. Zij omhelst hem. Hij mompelt iets.
