De inwendige mens schreeuwt het uit van de pijn.
Sinds mijn opname in het ziekenhuis gaat het alleen maar slechter met mij. Ik word gesloopt.
Het lopen lukt niet meer, ik kan zelfs niet meer normaal eten.
Volgens de artsen heb ik nog een paar weken te gaan en dan is het over en uit.
Ik denk dat ik maar eens afscheid moet gaan nemen van al mijn dierbaren, vrienden en zelfs mijn vijanden.
Die hebben mijn leven gemaakt tot wat het is.
Een spuitje wil ik, net zoals ze bij dieren doen.
Vredig inslapen en uitzien naar mijn volgend leven.
Hoe zal ik wederkeren is de vraag?
Als mens of een wild dier?
Ik blijf bestaan, dat staat vast.
Wie weet wat volgt?
Dit stukje volg ik pecies!