Eliza was dol op verstoppertje. Het “Eliza waar ben je?” geroep gaf haar een enorme kick. Dit keer had Eliza zich verstopt achter de kolenkachel. Ze vond het er een beetje stinken, en het maakte haar een beetje misselijk, maar ja… verstoppertje. Toen niemand Eliza kon vinden rende ze vanachter de kachel naar haar zoekende ouders… “Hier ben ik!…” Waren Eliza’s ouders doof geworden? Bestond ze niet meer? Eliza zag haar ouders huilen… waarom?. Toen zag Eliza hoe ze levenloos vanachter de kachel werd bevrijd. “Mamma, Pappa, ik ben hier!”, riep Eliza nog, maar ze werd niet gehoord.
Eliza zag haar overleden oma. “Neem mijn hand lieve meid”, zei oma met een glimlach, het is feest en je bent eregast.”
