De fluisterende windstilte die tussen de bomen in het park hing en de zoete geur van de slapende bloemen maakten de betovering van de zomernacht overweldigend. Althans voor wie die betovering bewust had gezocht. Wanneer de sterrenhemel het enige dak was dat je had, en het enige dat je misschien ooit zou hebben, was schoonheid ervaren soms ondraaglijk pijnlijk.
Deze nacht was de alcohol niet in staat om met slaap zijn pijn te verjagen. De herinneringen aan het warme bed dat hij ooit met haar gedeeld had, aan haar zachte lichaam, haar liefde, zijn dromen, ze waren te sterk. De sterren huiverden, en verbleekten toen hij met het bebloede mes haar naam kerfde in het vochtige hout van de bank.
« De verdwijntruc
Verstoppertje »
« De verdwijntruc Verstoppertje »
Fictie, Liefde, Maatschappij
Hunkering
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Cobie Scherer of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« De verdwijntruc Verstoppertje »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Penseel)
Recent
- De volgende dag, ja hoe laat is het eigenlijk?
- Genadeloos afstraffen
- De heer Vreeswijk – ‘Louise zit niet op je nagels te bijten’
- De koning, de nar en het klysma
- ‘Ik draai alles om’
- Kopje koffie?
- De Bargot River (Oefening)
- Preppen
- Leegloop – 3/3
- Eruit
Recente reacties