Schrijf mee!
« »

Fictie, Liefde, Maatschappij

Hunkering

12 juni 2011 | 120w | Cobie Scherer | 0 |

De fluisterende windstilte die tussen de bomen in het park hing en de zoete geur van de slapende bloemen maakten de betovering van de zomernacht overweldigend. Althans voor wie die betovering bewust had gezocht. Wanneer de sterrenhemel het enige dak was dat je had, en het enige dat je misschien ooit zou hebben, was schoonheid ervaren soms ondraaglijk pijnlijk.
Deze nacht was de alcohol niet in staat om met slaap zijn pijn te verjagen. De herinneringen aan het warme bed dat hij ooit met haar gedeeld had, aan haar zachte lichaam, haar liefde, zijn dromen, ze waren te sterk. De sterren huiverden, en verbleekten toen hij met het bebloede mes haar naam kerfde in het vochtige hout van de bank.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van Cobie Scherer of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »