Gisteren trok de bonte tourkaravaan, zoals dat zo mooi heet, door de Camargue. Normaal het gebied van kuddes paarden, stierenfokkerijen, het paars van de lavendel, de slapende stadjes en dorpen. Nu even niet, 179 wielrenners en een veelvoud daarvan aan volgers, vooruitrijders, toeschouwers. Voor ons, de vaste bewoners van deze streek was dat geen pretje.
Maar laat ik niet klagen, we waren even in beeld en inmiddels is de rust weergekeerd. Ik hoop wel dat ze snel beginnen met het opruimen van al dat reclamemateriaal en andere rommel. En ze mogen nu weer een paar jaar wegblijven, graag zelfs. Hihihinnik…
Om met de grote denker J.P. Balkenende te spreken; laat de honden maar blaffen, de karavaan trekt verder.