Ooit was jij er. Je liep misschien door een bos, of over straat, langs takken of lantarenpalen. Je kwam tot het besef dat bij elke stap die je zette, lucht de plaats innam waar jij net nog was. Jij ging vooruit, de lucht kwam achter je aan. Een onzichtbaar en continu spoor.
Anders gezegd, lucht was water en je zwom het leven door. (Met de stroom mee, ertegenin, dat doet er niet zo toe. Wat er toe doet is dat er trillingen ontstonden door je gebaren en je praten: je hebt invloed gehad, ooit, ergens).
Jij was er, ooit, en ooit zou je er niet meer zijn. Lucht, echter, blijft altijd en moeiteloos hangen, beroerd door talloze woorden en wenken.
Beste Roelof, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie