“Hè, jij ook altijd”. Ze kijkt hem hoofdschuddend aan. Is het ergernis? Onbegrip? Medelijden? Minstens dertig jaar moeten ze bij elkaar zijn. Of meer. Ze dragen dezelfde kleur jas. Ecru. En allebei zilvergrijs haar. Bleke gezichten. Ze zitten vast veel binnen. Te puzzelen. Of ze kijken naar een reisprogramma op omroep Max. Dromen ze nog? Vast wel. Dat stopt nooit.
De rij wordt langer. Ze staan te treuzelen. Hij dringt nog een keer aan. Een smekende blik bijna.
“Man, man, man… we winnen toch nooit iets? Nooit een ene cent”. Haar stem slaat over. Ze klinkt moedeloos.
Hem lijkt het niet te deren en kijkt hoopvol. Grote ogen.
Ze ritst haar portemonnee weer open.
“En nog een staatslot”, mompelt ze.
« Drempelvrees
Vernietigend rapport over experiment Neutrino’s »
« Drempelvrees Vernietigend rapport over experiment Neutrino’s »
Communicatie, Mensen
Levensdromen
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Remco of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Drempelvrees Vernietigend rapport over experiment Neutrino’s »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
Recente reacties