Op de trap viel ik, achterover, naar beneden, het kratje bier nog in mijn handen. Op dat moment was ik al dood en zag ik mezelf tuimelen Mijn hoofd spatte op de betonnen vloer als een meloen met inhoud uiteen. Gelijktijdig viel de sluier en het gewicht van de aardse illusie van me af.
Ik liep door de verlichte tunnel en mijn geheugen kwam terug. Bij iedere incarnatie vergeet je alles over het hiernamaals.
Ik hoorde oma roepen. “Kom!”, zei ze verheugd: “Je moet nog herstellen van het aardse.”
“Heb jij me een duwtje gegeven op de trap?” Vroeg ik oma nieuwsgierig voor ik ging rusten. “Ja”, gaf ze toe: “Ik miste je en wilde kerst vieren met jou erbij.”
ik hoop dat mijn oma nog even wacht met dat laatste zetje
@Carel ik hoop dat de oma van Defrysk ook nog even kan wachten
@Gavi mee eens
Maar wel samen. Potje bier mee?
geen idee waarom ik anoniem wilde reageren