“Loopt het konijn los?”, roep ik.
“Nee hoor. Loop maar door.”
De stem van de buurvrouw klinkt opgewekt. Betoverend. Haar tuin is fantasievol. Ik kom hier graag op bezoek. In het midden staat een grote boom, waar het konijn een hol heeft gegraven.
“Hoe is het met de kat?”, vraag ik.
“Je kent hem. Hij komt tevoorschijn wanneer hij dat zelf wil.”
We drinken elke dag thee om zes uur precies. We kletsen en eten koekjes. Je ziet de buurvrouw groeien bij mijn bezoek.
Als we klaar zijn pak ik mijn hoed en vertrek.
Om het ritueel goed af te sluiten zet ik thuis muziek op met het volume hoog.
‘Living next door to Alice’, knalt loeihard uit de boxen.
Ontroerend. Des te meer omdat Hadeke en de buurvrouw dierbare wandelaars in mijn tijdlijn zijn.
ach, zo’n gezellig hollands begin en dan eindigt het zo treurig … mooi!
Dank voor jullie reacties. @alicewereldje reikte de inspiratie aan. Dianne, misschien met die wetenschap nog eens herlezen. Dan valt de treurigheid hopelijk wat mee.
ja, de titel ‘wonderland’ was weer hetzelfde geweest als de goede grap uitleggen
toch blij dat ik nu wel weet hoe het zit. dan wordt het magisch ipv treurig. en is ie gewoon heel knap gevonden
Lief en mooi.