Er was eens…
Lang geleden, een draadje dat veel van zichzelf hield. Ik ben het mooiste draadje van de wereld, dacht het. Mooi rood, zacht, en pluizig. Het draaide en kronkelde van plezier.
Soms, op een slechte dag, kon het dromen over bollen wol, zacht en pluizig. Over de pijn van het afgesneden worden. Die gedachten stopte het vlug weg.
Wanneer de zon weer scheen en er een briesje waaide, danste en kronkelde het draadje als nooit te voren.
Tot, op een dag…
Een merel het draadje ontdekte.
‘Jij bent,’ zong hij, ‘precies wat ik zoek.’
Hij vlocht het draadje in zijn nest.
Nu was het weer een deel van iets zachts en pluizigs
maar het voelde niet als toen.
Beste roely, welkom op 120w! We vinden het leuk dat je meeschrijft op onze site! Als je vragen of opmerkingen hebt horen we het graag, bijvoorbeeld op ons schrijversforum. En vergeet niet dat je altijd in gesprek kunt gaan met je collegaschrijvers via de reactiepanelen.
Groeten en veel 120 woorden lees- en schrijfplezier gewenst!
De 120w-redactie