Op de laatste dag van Ida’s ziekenhuisverblijf verscheen er een Fee aan het voeteneind van haar bed. “Wat heb ik nu aan m’n rollatortje hangen?” riep Ida. “Effe dimmen,” zei het Feetje. “Ik mag twee wensen vervullen.”
“Mijn zoon Bram in Atlanta wil ik graag bezoeken!” “Goed,” zei de Fee, “wilt u terug dan is er de Spreuk: Krek, beam me naar mijn oude stek!”
Plots bevond Idaatje zich in Bram’s woning. Zij ving op: “Zullen we old mum een PP-tje (Poisened Pie) sturen?” Geschrokken sprak ze de Spreuk.
“Nu uw tweede wens”, zei de Fee. “Ik wil héél oud worden,” reageerde Ida.
Zo geschiedde: Idaatje werd 116, overleefde zoon Bram, die “never nooit” nog één dukaatje van haar ontving!
« Ethiek van de mist
Uit de lucht gegrepen »
« Ethiek van de mist Uit de lucht gegrepen »
Mensen
Een PP-tje
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van E. Driessen of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
Reageren
« Ethiek van de mist Uit de lucht gegrepen »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- De heer Vreeswijk – mannendingen en vrouwendingen
- De poëzie van vertaalmachines
- Theo, Tijl en de vertaling
- te laat
- De gynaecoloog
- Maar…
- Mevrouw Fiederelsje
- De gevoelige snaar
- Je wordt oud
- Game over
Recente reacties