Bij volle maan betrad de kat voor het eerst het territorium van de boosaardige vrouw. Alle dieren die dit voorheen aangedurfd hadden, waren zonder uitzondering in de kookpot beland.
De kat was groter dan gemiddeld, gitzwart en bovendien verbazend slim. Zes opeenvolgende nachten bleek het dier ongrijpbaar te zijn. Pas op de zevende dag rende de kat instinctief achter een mechanische muis aan, recht de val in.
De ontdekking van het lijk was een gruwelijk tafereel: de buik van de vrouw bestond uit één grote gapende wonde, vreemd genoeg van binnenuit gemaakt. De dokter stond voor een raadsel en streelde bij het buitengaan hoofdschuddend het zwart glanzende kopje van de kat die kaarsrecht bij de ingang van het huis zat.
Echt een schitterend mini-sprookje. Om een begin, de (beknopte) uitdieping van het hoofdpersonage en de ontknoping in 120 woorden weer te geven is echt bijzonder moeilijk, maar jou wel gelukt! Het meest geslaagde mini-sprookje tot nu toe, het is tenminste een echt verhaal met een clou. Heel erg knap gedaan!
Lekker luguber…Dacht meteen aan Roald Dahl…Gaaf!
Zoals altijd weer een eind wat je niet verwacht.
Dat je zelfs met maar 120 woorden een gevoel bij iemand naar boven kunt brengen, dat je meer wilt lezen… Heel knap!
Ook nu weer een verhaal wat je aan het denken zet.
Geweldig.
Knap, pakkend en weer een verrassend einde.
gruwelijk en knap geschreven;-))
Knap.
Gefeliciteerd met je 2e plek!
Ook van mij een felicitatie, John.
van harte gefeliciteerd!
Van harte gefeliciteerd. Ik viel gelijk al voor deze zwarte kat.