Chris werd helemaal gek van het gesis. Chris had geen idee waar het geluid vandaan kwam. Hij probeerde met wattenstaafjes zijn oren te ontstoppen, voor het geval het oorsuizingen waren of iets dergelijks. “Straks word ik nog net zo gek als Matthijs van Nieuwkerk”, grinnikte Chris inwendig, maar ook de wattenstaafjes hielpen niet.
Tijdens het avondeten hield het sissen op: Chris beet op iets sappigs, en het sappige beet terug.
Tijdens de opbaring van Chris hoorde de begrafenisondernemer een sissend geluid. Het leek uit de mond van Chris te komen. De begrafenisondernemer legde zijn oor dichtbij de bron te luister.
Een slangetje kroop uit de mond van Chris. De begrafenisondernemer ving het slangetje en liet het los in zijn moestuin.
« Memento mori
Uil »
« Memento mori Uil »
Eten & drinken, Fictie, Natuur, Studie & werk
De dierenvriend
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Defrysk of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
2 reacties
Reageren
« Memento mori Uil »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Fungiciden)
Recent
- De heer Vreeswijk – mannendingen en vrouwendingen
- De poëzie van vertaalmachines
- Theo, Tijl en de vertaling
- te laat
- De gynaecoloog
- Maar…
- Mevrouw Fiederelsje
- De gevoelige snaar
- Je wordt oud
- Game over
Kortom, een wijze les: nooit bijten op iets sappigs dat sist.
Behalve een nasissende biefstuk natuurlijk