Tussen het cijferlijsten controleren, verwoed bijlessen plannen en vooral heel veel op het pleintje voor de school in de zon zitten praten over wat we nu allemaal voor nuttigs zouden kunnen doen, heerst er melancholie. ‘Wat zijn we groot geworden’ zuchtte een medescholier kernachtig.
De laatste schooldag moet onvergetelijk worden en omdat we weinig geld hebben betekent onvergetelijk vooral: drinken om te vergeten en in de gymzaal in slaap vallen.
Voorgaande jaren ging dat faliekant mis. Daarom worden nu heimelijk voorbereidingen getroffen: alle kwetsbare dingen achter slot en grendel. Preventief de school beschermen tegen de kudde bizons die we ongetwijfeld zullen worden als we onszelf die laatste nacht niet meer in de hand hebben.
Zo groot zijn we dus geworden.
Geen zorgen! In september voel je je weer jong en onwetend!
Uit de droom helpen: We zullen altijd klein blijven.