Ik mis de 50 graden in de schaduw en de stieren die zich daar niets van aantrekken. De jasmijn die zich slingert tot om de tafelpoten, gewoon omdat ik daar niet zit te schrijven. Mijn honden die oud en zielig worden, simpelweg omdat ik daar niet ben. De zoute lucht en de nog zoutere oceaan, beeldhouwer van oude lava, mijn openluchtmuseum zonder subsidie. Ik mis de idioten die klagen over de crisis, terwijl ook de belastinginspecteurs van links en rechts hun huizen kopen en verkopen met een zwartgeld marge. Ik mis de plezierige oppervlakkigheden van het dorp en de lange historie van de stad. Ik mis verse vis. Mijn huis, mijn patio en mijn zomerondergoed. En ook de doodgewone liefde.
« Jammer maar norm
Schuldbekentenis »
« Jammer maar norm Schuldbekentenis »
Communicatie, Liefde
Bitter gemis
Waarderen en delen
Waardeer je dit stukje van Gavi Mensch of juist niet? Geef hieronder een 
en/of deel het met anderen!
- Waardeer je dit stukje? Geef een hartje!
soortgelijke stukjes
3 reacties
Reageren
« Jammer maar norm Schuldbekentenis »
Welkom, gast!
- Log in of registreer om toegang te krijgen tot alle functies (zie hier voor meer informatie).
Laatste weekwinnaar (Nieuweling)
Recent
- Raamvertelling
- Antropomorfisme
- 18 uur vliegen – 3
- Familie van
- De toren van Babel
- Spreekuur met Samira
- Lager Weserlust – Bremen 1943
- De teler
- Krijg de pest
- Dolgedraaid
Wellicht komt dit over als een botte vraag, maar zo is deze niet bedoeld. Wat let je terug te keren?
Wow, the blues.
@Frank, wel eens gehoord van een crisis? Die wij hier hebben is niets vergeleken bij die in Spanje ‘heerst’en al sinds 2006. Dat dus! En dus is de vis daar wel vers maar voor niemand te betalen;-)