’s Nachts. Uur of twee. Met drie, allen volledig blanke, makkers loop ik de volgende kroeg binnen, nadat de vorige op een belachelijk tijdstip, namelijk een kwartier eerder, zijn deuren sloot.
Achter ons lopen drie gekleurde jongens. Turks, Marokkaans, ik weet het niet en het interesseert me door mijn niet aflatende drankzucht nog veel minder.
‘Sorry jongens, besloten feestje’, zegt de uitsmijter achter me tegen de drie heren. Hen wegsturend en vervolgens negerend pakt de man, type kledingkast van formaat, lachend mijn jas aan.
‘Zeg Henk, kom jij hier vaker’, vraag ik aan degeen die in deze stad het meest bekend is.
‘Nooit eerder geweest’, antwoordt hij.
Besloten feestje m’n hol. Ik loop naar de toog en bestel vier witbier.
Heb je er drie naar buiten gebracht?
En zo blijft alles bij het oude…