Ruim anderhalf jaar geleden liet ik de carpaccio en makreelfilet voor wat ze waren en sloot me aan bij de club die geen beesten eet. Niet vanuit de optiek dat het zielig is om kippetjes te grillen, maar uit zorg voor het milieu en hongersnood in arme landen. Bossen vallen bij bosjes voor de plant van soja en in plaats van hongerige varkens, kun je daar ook mensen mee voeden.
Maar nu die overheerlijke lekkerbekjes en zalmstukjes. De milieuschade van een scholletje valt volkomen in het niet vergeleken bij de vleesindustrie. Alleen de dood van zo’n beestje is ronduit tragisch. Levend gekookt, geëlektrocuteerd, of langzaam gesmoord in een bad met zuur. Ik kan ze niet eten, dat is toch zielig.
Ik kan er niets aan doen maar ik heb ineens honger.
Anders ik wel.
Renee, zorg jij eens dat jij het korte verhaaltje “Het kermen der bomen” van Roald Dahl in handen krijgt.
Ja jongens. Uit mijn verhaal blijkt toch ook hopenlijk wel dat ík hier het slachtoffer ben, niet die al dan niet gebakken visjes;)
Iedere dag een eitje uit je Cloaca, das pas zielig.
@Johan, de echte die-hards eten natuurlijk ook geen eieren. Ook dat is natuurlijk deel van de bioindustrie
Nou, de eitjes uit de cloaca van de scharrelkipjes eet ik gewoon op.
Ik moest trouwens laatst hier aan denken door dit stukje.
Dat maakt me boos.