‘Als je ouder wordt, stijgt je zuurgraad, Lia.’
‘Hoe bedoel je, Bep?’
‘Heb je het niet gemerkt? Vrouwen van onze leeftijd hebben steeds meer te zeuren. Vooral over de jeugd van tegenwoordig. We vergeten hoe het was toen we zelf jong waren.’
‘Toen wij jong waren was het heel anders!’
‘Zo anders was het niet, hoor. Toen keken oude mensen ook op ons neer.’
‘Nou, zeg. Wij waren beleefd en hadden respect. Tegenwoordig zegt elke tiener achter de kassa ‘je’ alsof je nog met ze geknikkerd heb. Wat? Waarom zit je zo stom te grijnzen?’
‘Zuur, Lia.’
‘Ik ben niet zuur! Ik zeg het gewoon zoals het is. Het heeft niks met mijn leeftijd te maken.’
‘Tuurlijk, Lia.’
‘Ouwe heks.’
Leuk dialoog. Dat noem je dus zeurgraad dus i.p.v. zuurgraad. Waarom alleen vrouwen? Veel oudere mannen kunnen ook goed zeuren, zeker op de jeugd van tegenwoordig.
Ik ben nog niet heel oud (ik kan niet meepraten over Van Kooten en De Bie) maar als kind zei ik eerst nog wel u tegen mijn ouders. Als receptioniste moest ik tegen alle klanten u zeggen, ook al waren ze ongeveer van mijn leeftijd. Ook dat is nu volgens mij veranderd. In de kringloopwinkel kijken oudere klanten me raar aan als ik begin met u. ‘Zeg maar je, hoor.’ Toch blijf ik het de 1e keer doen. Straks tref ik een Bep en gaat de zeurgraad omhoog. Beleefdheid is een schone zaak. 120w.
De mannelijke versie heet waarschijnlijk Grumpy old men. Leuk geschreven.
@Lousje Het komt inderdaad steeds minder voor dat mensen ‘u’ zeggen. Ik doe het bij onbekenden nog wel, maar merk ook vaak bij een kassa of zo dat ik al gauw ‘je’ zeg, als iemand niet veel ouder is dan ik.
@Luc Inderdaad. Dank je!
Jet “vroeger was alles beter” komt uit Lia’s woorden goed naar voren. Bea is een fijne relativerende vriendin, van wie de zuurgraad niet zorgelijk is toegenomen. Lijkt me een gezelligerd!
Inge. Kort maar krachtig: een zuurpruim!
Dank Alice en Han!
Volgens mij ben ik met het ouder worden zoeter geworden, ha ha.
En ik veer gewoon mee met het u en je mee.