Als wijkzuster was ik altijd druk met mijn werk, lange routes en onregelmatige werktijden. Vaak, meestal altijd de weekenden werken en ook nog de verantwoordelijkheid om collega’s in te delen.
Oh wat voelde ik mij goed, ik vloog en kon ik alles aan dacht ik. Naast het werk mijn gezin, opgroeiende puber en een partner die ook onregelmatig werkte. Maar langzaam begon ik onrustig te worden en had moeite om te ontspannen en slaapproblemen. En ja daar kwam die man met de hamer! Op een zaterdagochtend na mijn werkroute ging ik de wekelijkse boodschappen doen toen ik opeens pijn op mijn borst kreeg en ik dacht meteen aan een hartinfarct en bleef kreunend op mijn stuur hangen voor een poosje.