Vorige week kwam ik met een groot cruiseschip aan in Southampton, de plaats vanwaar ruim een eeuw geleden een ander groot schip vertrok om daar nooit meer terug te keren.
Ongeveer vijftienhonderd mensen verloren het leven toen de Titanic op een ijsschots botste en er onvoldoende reddingsboten waren. Men dacht dat het schip niet kon zinken.
De tentoonstelling in het SeaCity Museum is indrukwekkend.
Een vrouw vertelde in 1992, hoe ze als meisje van zeven de ramp meemaakte, alsof het gisteren gebeurde in plaats van tachtig jaar geleden.
Hier geen romantiek van Leonardo Dicaprio, maar wel het verhaal van menselijke onmacht en overmoed. Ons kan niks gebeuren!
Ook ik ging blijmoedig het grote schip weer in en voer veilig verder.
Goed weergegeven, José!
Fijn dat je weer veilig terug bent Jose!
@José: je zult vast hebben genoten hiervan. En weer voer voor vele verhalen. Mooi.
Prima stukje met inleving.
Ben wel benieuwd of die cruises toentertijd net zoveel het milieu verontreinigden als nu.
http://nos.nl/artikel/2106898-.....ilieu.html
Mooi beschreven, José.
Fijne slotzin!
Mooi! Het is maar goed dat we af en toe dat gevoel hebben, dat ons niets kan gebeuren. Anders kwamen we nergens …
dank voor jullie reacties. Als je op zo’n boot zit denk je inderdaad dat er niks kan gebeuren, maar dat dachten ze in 1912 ook.
José,
Wat zijn er toch veel plaatsen waar de Titanic nóg de aandacht trekt. Ze stappen in en ze varen. Zeevaren.
José, een goed beschreven en geschreven stukje geschiedenis.