Ik was vijf jaar, toen ze naast ons kwamen wonen: de familie Geurts. Zeven kinderen en hun ouders. We maakten veel mee van hun bewogen leven. Ik vond het wel spannend. De toestanden met foute nozemzoon Gerard. Eén keer werd hij per amubulance afgevoerd, na het drinken van ammoniak. Zijn broer Rob was een zonderling en pleegde zelfmoord, dagen later pas gevonden. Dochter Mieke liep weg na hevige ruzies. Moeder en dochter Karin praatten jarenlang niet met elkaar. Jongste dochter Lia is van mijn leeftijd. Zij heeft heupproblemen, en is al vijfentwintig keer geopereerd. “Ach, toen God het geluk uitdeelde, stond ons pa niet vooraan”, lacht ze blijmoedig. Ik voel me bijna bezwaard over ons huiselijk geluk, een deur verderop.
Recente reacties