Raar hoe sommige dingen kunnen lopen maar soms weet je meteen: dit is voor altijd. Ik heb daarom nooit getwijfeld aan je betrouwbaarheid wanneer ik je weer eens iets toevertrouwde wat ik verder aan niemand durfde te zeggen. Ik wist immers dat jij wél geduldig zou luisteren. Daarom heb ik je vanmiddag weer opgezocht en opnieuw je maagdelijk witte bladzijden bevlekt. Daarna voelde ik me een stuk beter maar het gevoel is nog niet weg. Het tintelt van binnen. Ik ben radeloos en schrijf. Ik schrijf dat ik blijf. Ik blijf en ga niet weg. Ik zou nog zoveel meer van je willen weten, je nog zoveel willen vertellen. Daarom smeek ik je: krijg nooit genoeg van me lief dagboek!
@Michiel Goed geschreven!
Dank je wel Ineke! Altijd leuk als je stukje gewaardeerd wordt.