Stilte om te snijden, ik wilde dit zo graag mijden. Een traan glijd over mijn wang, ik ben gewoon heel erg bang. Ik tel de mensen voor me in de rij, ik kom tot tien en dat maakt me niet blij. Laat nog een keer mijn hand door het haar strijken, en ik durf niet te kijken omdat dan weer gaat blijken. Hoe is besloten dat wij allen moeten zijn iedereen of je nu groot bent of klein. Ik hoor bij de laatste tien mensen en heb helaas niets meer te wensen. Want geluisterd wordt er al niet meer, er is al beslist ook al doet dat zeer. En ik vind het een verschrikkelijk complot, dat iedereen een robot wordt!
Recente reacties