Ik open de deur van de vriescel. Een nevel van kou en vocht plakt op mijn huid en vult mijn longen. Ik loop naar binnen en sluit de deur. Een compressor reutelt zachtjes. De turbines loeien hard. Ik kijk om me heen. Ik zie tientallen ingevroren karkassen hangen. Koeien en varkens, varkens en koeien.
Ik bibber een beetje en ga zitten. Dan valt het licht uit. Het geloei van de turbines stopt. Het gereutel van de compressor staakt. Ik word een beetje bang. Ik hoor mezelf ademen. ik hoor mijn bloed door mijn oorschelp pompen. Ik hoor een onverbiddelijke klik. Opgesloten. Ik voel stilte. De stilte des doods.
Mijn gevoel bij stilte in navolging van Joost Zwagerman en Nico Dijkshoorn.
Recente reacties