Mijn handen jeuken. Mijn voeten prikken. Mijn ogen branden
Over mijn hart maar niet te spreken
Ik stamp, ik trek, ik gil. Het stuk. Het los. Het uit.
En nog kan ik niet breken
Geef hier! Laat gaan! Neem mee! Van mij! Voor mij! Ja Mij!
Of zal ik eens niet schreeuwen maar zwijgen?
Kijken hoe ver we je dan niet op, maar er over krijgen
Meeslepend. Afmattend. En vooral ook loodzwaar
Ik heb mijn web dus al gesponnen en ook de guillotine staat al klaar
De tonen blazen (PLOF!). De woorden kraken (PATS!). De beelden raken (PLONS!)
Ach. Ik. Lafaard. Nog even door het slijk
Zo. Ogen geledigd. Longen geklaard.
