Een verpleger doet zijn ronde in het ziekenhuis.
Tijdens zijn ronde gaat hij even bij zijn vader langs. Zijn vader is verzwakt na een hartaanval en ligt op intensive care.
Zachtjes loopt hij naar het bed van zijn vader.
Dan ziet hij dat zijn vader uit intensive care wordt verwijderd.
De verpleger vraagt aan een collega wat er met zijn vader aan de hand is: “Gaat het weer beter met hem?”
Zijn collega antwoord op meelevende toon: “Je vader is overleden, gecondoleerd.
“Op intensive care is men toch voorbereid op complicaties?” roept de wanhopige verpleger. “Jawel, antwoordt zijn collega” en toont een arm van zijn overleden vader.
De zoon schreit bittere tranen.
Hij wist niet van zijn vaders rode polsbandje.
[Hij wist niet van zijn vaders rode polsbandje]
Dat lijkt me stug, want zeker bij ernstig zieke patiënten gaat dit in overleg met (of met kennisgeving aan) de familie.
Ik vind het een correcte oplossing, men kan zo zelf en eventueel samen beslissen en afscheid nemen.
Een pluimpje voor het Albert Schweizer Ziekenhuis in Dordrecht.
@gavi Ik vind het een goed idee een kleurencode voor bandjes> Het is stof voor een verhaaltje
Dat weet ik wel, maar er zijn ook veel mensen die verhaaltjes lezen alsof ze echt zijn. Het feit dat het ‘zomaar’ zou kunnen als jij beschrijft, is voor sommigen angstaanjagend. Dit is maar een griezelig verhaaltje, I know.
Maar het systeem heeft wel potentie denk ik. Al bestaat er ook een kans dat er een wildgroei aan kleuren en bandjes komt.