Schrijf mee!
« »

Fictie, Maatschappij

Gezakt

22 november 2012 | 120w | G.J. van Gisteren | 5

Snotterend smeekt hij: “Alsjeblieft … alsjeblieft!”
Minachtend denk ik: Prutser, moet je maar geen buitenlandse trouwen, maar ik zeg: “Helaas meneer, na arrestatie is fysiek contact niet meer mogelijk. Illegale vreemdelingen worden onmiddellijk gedeporteerd.”
Hij slikt en stamelt: “Maar … maar mijn kinderen zijn hier geboren, dit kunt u niet doen.”
“Nageslacht krijgt alleen het Nederlandse staatsburgerschap als beide ouders Nederlanders zijn.”
Mijn arm omklemmend kermt hij: “Mijn vrouw is dyslectisch, een schriftelijk examen is te moeilijk voor haar.”
“Meneer, regels zijn regels. Over vijf jaar mag ze het staatsburgerschap weer aanvragen en een herexamen maken.” Ik ben het gezever zat, ruk me van de vervelende kerel los en druk op een knop: “Nummer 156!”

Beveiligers sleuren een snikkende man naar buiten.

Waarderen en delen

Waardeer je dit stukje van G.J. van Gisteren of juist niet? Geef hieronder een en/of deel het met anderen!

soortgelijke stukjes

Reageren

120
Wees geen muurbloem, laat je mening achter!
Houd het netjes. Je hebt 120 woorden. Huisregels.

Heb je dit stukje ook al gewaardeerd?

Geen zin om de volgende som op te lossen? Log dan in! * De CAPTCHA-code is verlopen, probeer opnieuw.


« »